از سیستمهای دارورسانی نوین برای به حداکثر رساندن اثر بخشی دارو و به حداقل رساندن عوارض جانبی استفاده میشود. در این پژوهشنانوحاملهای دارویی متشکل از کوپلیمر پلارونیک F127/ نانو ذرات اکسید آهن -ژلما بهمنظور بارگذاری و بررسی رهایش داروی دوکسوروبیسین ساخته شدند. درابتدا نانو حاملهای پلیمری سنتز شد و جهت حصول بالاترین میزان به دام افتادن دارو در سامانه و رسیدن به سایز مطلوب کامپوزیت، نسبتهای مختلف وزنی از پلیمر موردبررسی و آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان از آن دارد که بیشترین میزان به دام افتادن دارو در سامانه 57% میباشد. سامانه دارویی توسط آنالیزهای طیفسنجی مادونقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM)،آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD)، گرماسنجی حرارتی (TGA)، دستگاه مغناطیس سنج ارتعاشی (VSM)مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه میزان رهایش دارو از سامانه دارویی موردبررسی قرار گرفت و نتایج حاکی از آن بود که سامانه دارویی، یک سامانه آهسته رهش میباشد و رهایش دارو از مکانیسم کورسمایر-پپاس پیروی میکند. در ادامه ژلمای بدست آمده توسط آنالیزهای طیفسنجی مادونقرمز تبدیل فوریه (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM) مورد بررسی قرار گرفت و جهت بدست آوردن غلظت بهینه از نسبتهای مختلف وزنی ژلما استفاده شد، نرخ تورم و تخریب پذیری هیدروژلها بررسی شد و نتایج بدست آمده نشان از تاثیر میزان غلظت ژلما بر نسبت تورم و تخریب این هیدروژل میباشد. غلظت 10 درصد ژلما تورم و تخریب بیشتر داشته و به عنوان غلظت بهینه انتخاب شد.
