این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش نشانههای فارسی مبتنی بر رویکرد بازیوارسازی بر غوطهوری و درگیری تحصیلی دانشآموزان ابتدایی پرداخته است. تفکیک نشانههای فارسی یکی از مهارتهای کلیدی در زبانشناسی و پردازش زبان است. یکی از مشکلات اصلی در آموزش مدرن، کمبود انگیزه یادگیری است و بازیوارسازی بهعنوان یکی از جذابترین تحولات آموزشی سالهای اخیر، با ایجاد نشاط و تعامل، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. روش پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دو زبانه پایه اول ابتدایی شهرستان شهریار در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است. برای نمونهگیری، ۷۰ دانشآموز دوزبانه انتخاب و پس از پیشآزمون مرتبط با نشانههای اِ(ه ـه) و هـ(ه ـه) در پایان کلمات، ۴۰ نفر که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند، بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه کنترل با روش سنتی و گروه آزمایش با نرمافزار بازیوارسازی محققساخته به مدت سه جلسه ۳۵ تا ۴۰ دقیقهای آموزش دیدند. ابزار سنجش، پرسشنامه محققساخته غوطهوری و درگیری تحصیلی بود و پس از پایان دوره آموزشی، هر دو گروه با پسآزمونی یکسان ارزیابی شدند. دادهها با تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمونهای تی همبسته و مستقل تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازیوارسازی تأثیر مثبتی بر غوطهوری و درگیری تحصیلی دانشآموزان و بهبود مهارت تفکیک نشانههای فارسی دارد. این پژوهش بر اهمیت آموزش بازیوارسازی تأکید و پیشنهاد میکند که این رویکرد در دورههای ضمن خدمت، راهبرد بازیوارسازی و شیوههای طراحی محیطهای بازیوارسازی آموزش داده شود.
