میانقابها یا دیوارهای پرکننده، از اجزای غیرسازهای در ساختمانها هستند که در تحلیل و طراحی سازه، با توجه به پیچیدگی عملکردشان، معمولاً نادیده گرفته میشوند. با این حال، خسارات مشاهده شده در زمینلرزههای گذشته، حاکی از آن است که وجود میانقابها به طور قابلملاحظهای عملکرد لرزهای ساختمانها را تحت تأثیر قرار میدهد. اگرچه دیوارهای مصالح بنایی یکی از متداولترین انواع میانقابها محسوب میشود، لیکن استفاده از پانلهای ساندویچی بتنی به عنوان میانقاب در سالهای اخیر در بسیاری از کشورها از جمله ایران، به دلیل مزایای این نوع پانلها، توسعه قابل ملاحظهای یافته است. با توجه به عمر نسبتاً کوتاه استفاده از این نوع پانلها در ساختمانها، هنوز موضوعاتی در این حوزه وجود دارد که از سوی محققین کمتر به آنها پرداخته شده است. از این رو، در این مطالعه، عوامل مؤثر بر دوره تناوب اصلی سازه شناسایی و اثر پانلهای ساندویچی بتنی بر دوره تناوب اصلی قابهای فولادی بررسی شد. قابهای فولادی با پارامترهای مختلفی از جمله تعداد طبقات، تعداد دهانهها و طول دهانهها به صورت دوبعدی تحلیل و طراحی شدند. سپس میانقابهای ساندویچی بتنی با مدل دستک قطری فشاری مدلسازی شدند. با استفاده از تحلیل مودال، تأثیر عوامل مختلف بر دوره تناوب اصلی شناسایی شد. مشخص شد میانقابهای ساندویچی بتنی اثر قابل توجهی بر کاهش دوره تناوب اصلی سازه نسبت به قابهای خالی دارند. از جمله مهمترین عوامل تأثیرگذار بر دوره تناوب اصلی سازه میتوان به تعداد طبقات، طول دهانه، سختی میانقاب و درصد میانقاب اشاره کرد. با توجه به اینکه در اکثر آییننامههای طراحی، رابطهی سادهای که فقط اثر یکی از این عوامل (مانند ارتفاع ساختمان یا همان تعداد طبقات) در آن دیده شده وجود دارد، از این رو، در این تحقیق، به کمک تحلیل رگرسیون غیرخطی یک رابطهی تجربی برای قابهای میانپر دارای میانقاب پانل ساندویچی بتنی و نیز قابهای خالی با استفاده از عوامل مؤثر بر دوره تناوب اصلی پیشنهاد شد که نتایج نشان میدهد رابطه پیشنهادی دقت بالاتری نسبت به روابط مشابه موجود دارد.
