امروزه اهمیت برنامهریزی جهت بهرهمندی بیشتر از فرصتهای جغرافیایی بیش از پیش مطرح است. وجود سواحل متعدد در شمال و جنوب کشور، فرصت شگفت انگیزی برای پیشرفت و توسعه اقتصادی مهیا کرده است. در این تحقیق به مقایسه سطح توسعه استان های ساحلی و غیر ساحلی ایران پرداخته شده است. بدین منظور از دادههای سه سرشماری اخیر و سالنامههای آماری برای استخراج دادهها و طراحی و ساخت شاخص توسعه برای هر استان مبتنی بر روش تاپسیس بهره برده شد. مقایسه سطح توسعه استان های ساحلی و غیر ساحلی نشان دهنده این است که استان های ساحلی به لحاظ توسعه اقتصادی وضعیت ضعیفتری نسبت به سایر استانهای کشور داشتهاند. وضعیت شاخص توسعه خصوصا در مورد استانهای ساحلی جنوب کشور نسبت به استانهای ساحلی شمال ضعیفتر است. لزوم برنامهریزی در خصوص بهرهمندی بیشتر از تجارت بین المللی و بهرهبرداری بیشتر از منافع ناشی از اقتصاد دریا از توصیههای سیاستی پژوهش حاضر است.
