اسید سولفوریک با نام های متداول اسید باتری، زاج، سولفات هیدروژن، جوهر گوگرد، اسید سولفین و روغن ویتریول به عنوان پر مصرف ترین ماده شیمیایی در دنیا شناخته می شود که به دلیل ماهیت خوردندگی بسیار بالایی که دارد همواره تولید، نگهداری ، انتقال و مصرف آن با مخاطرات جدی روبه رو بوده و مطالعات زیادی بر روی این هر یک از موارد فوق در صنایع مختلف انجام گرفته است. سولفوریک اسید، یک اسید خورنده غیرمعدنی می باشد و لذا انبار کردن سولفوریک اسید کار مشکلی است. این ماده به طور وسیعی در صنایع مختلف بویژه تولید کود شیمیایی مانند سوپر فسفات آهک و سولفات آمونیوم استفاده می شود. در صنعت محلول های سولفوریک اسید معمولا 100 درصدی نیستند و در محلولی رقیق شده با آب موجود هستند و به صورت درصد وزنی طبقه بندی میشوند. درصد های معمول برای استفاده تجاری 93%، 96%، و 98.5% میباشد. خیلی از صنایع سولفوریک اسید رقیق شده خریداری میکنند که معمولا در غلظت های 70% و 50% موجود هستند. راهبری مناسب برای انبار کردن سولفوریک اسید باید با یک طرح اساسی آغاز شود که علاوه بر بررسی جنس متریال مورد استفاده بایستی تک تک اجزا و کل سیستم باید به درستی طراحی گردد. طراحی درست و جامع سیستم مخازن سبب حفاظت از کارکنان، محیط زیست و و سرمایه شرکت می گردد. سولفوریک اسید باید در مخازنی نگهداری شود که مواد آن در برابر خوردگی مقاومت داشته باشند تا از امنیت و دوام مخزن اطمینان وجود داشته باشد. بدون نظر به جنس مخزن سولفوریک اسید باید در مکانی خنک، خشک و دور از نور آفتاب، گرما و اشتعال نگهداری شود. مخازن نگهداری اسید سولفوریک در شرکت کیمیا رزین به دلیل طی کردن فرآیند خاص به لحاظ عملکردی با دیگر مخازن متداول این صنعت متفاوت هستند. مهمترین موارد این تفاوت به شرح زیر هستند: - -غلظت 70 تا 80 درصدی این اسید - -دمای کاری بین 80 تا 90 درجه سانتیگراد -- چرخش اسید در مخزن و وجود ذرات ساینده -- وجود ترکیبات آلی ، روغنی و مرکاپتان -- تغییر رنج pH به دلیل خنثی سازی اسید از این رو انتخاب یک جنس مخزن متناسب با شرایط فوق و قیمت اقتصادی مخزن مهمترین چالش این پروژه می باشد. به دلایل متعددی که عمدتا به قیمت تمام شده مخزن مرتبط می باشند امکان استفاده از جنسی به غیر از فولاد ساده کربنی برای مخزن وجود نداشته و لذا صرفا امکان تغییر لاینینگ و پوشش این مخزن برای این کارکرد خاص وجود دارد.
