۱۴۰۴/۰۵/۰۳
محمد پرستش

محمد پرستش

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید: https://orcid.org/۰۰۰۰-۰۰۰۲-۰۲۷۳-۹۹۵۵
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: ۳۶۹۹۶۶۸۱۰۰۰
دانشکده: دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
نشانی: دانشگاه اراک- دانشکده علوم ورزشی- گروه فیزیولوژی و آسیب شناسی ورزشی
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
اثر تمرین استقامتی بلندمدت بر استرس اکسیداتیو بافت بیضه در ناباروری القاءشده توسط اشعۀ یونیزان در موش های صحرایی نر بالغ
نوع پژوهش
مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها
رادیوتراپی تمرین استقامتی استریولوژی بیضه ظرفیت تام آنتی اکسیدانی مالون‌دی‌آلدئید استرس اکسیداتیو بافت بیضه ناباروری اشعۀ یونیزان موش های صحرایی نر بالغ
سال 1403
مجله ژوهش های کاربردی در تغذیه ورزشی و علم تمرین
شناسه DOI
پژوهشگران محمد پرستش

چکیده

دف: رادیوتراپی متداول‫ترین روش برای درمان سرطان است. به نظر می‫رسد که آسیب‫های بافت بیضه ناشی از درمان رادیوتراپی، بیشتر در اثر استرس اکسیداتیو رخ داده؛ که به دلیل تولید بیش از حدّ نسبت اکسیژن/نیتروژن واکنش‫پذیر و کاهش سطح آنتی‌اکسیدان رخ می‫دهد. از این‌رو تمرین کوتاه‫مدت، با شدت متوسط می‫تواند تأثیر مطلوبی بر ساختار بافت بیضه و وضعیت آنتی‫اکسیدانی داشته باشد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات استقامتی تداومی، با شدت متوسط بر سطوح سرمی مالون‫دی‫آلدئید، ظرفیت‫تام ‫آنتی‫اکسیدانی و ساختار بافت بیضه در موش‫های صحرایی نر، تحت اشعۀ یونیزان ایکس بود. روش‌: ۲۴ سر موش صحرایی نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزنی ۲۲۱ گرم به چهار گروه: کنترل سالم، تمرین استقامتی سالم، کنترل تحت اشعه و تمرین استقامتی همراه با اشعه، تقسیم شدند. بعد از ۸ هفته تمرینات استقامتی، موش‌ها تشریح شده و بافت بیضه جهت مطالعات استریولوژیک و سرم خون برای اندازه‌گیری عوامل اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی جدا شدند. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه در نرم‌افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: پس از ۸ هفته تمرینات استقامتی بین سطوح سرمی مالون‫دی‫آلدئید در گروه‌های مورد مطالعه، تفاوت معنادار مشاهده شد (001/0 =P). همچنین بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی چهار گروه، تفاوت معناداری مشاهده گردید (001/0= P). در مورد ساختار بیضه برخی فاکتورها ازجمله برآورد چروکیدگی (001/0 =P)، حجم لوله‌های منی‌ساز (001/0= P)، طول لوله‌های منی‌ساز (016/0= P) و قطر لوله‌های منی‌ساز (001/0= P)، تفاوت معنادار داشت. نتیجه‌گیری: 8 هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط، تأثیر معناداری بر سطوح سرمی ‫مالون‌دی‫آلدئید و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی و نیز ساختار بیضه موش‌های نر صحرایی تحت رادیوتراپی دارد.