هدف از پژوهش حاضر شناسایی فرایند و عوامل موثر بر ناسازگاری شغلی کارکنان و ارایه راهکارهای پیشنهادی در شرکت توزیع نیروی برق استان مرکزی بود. روش این پژوهش کیفی بوده و جهت اجرای آن از نظریه زمینه ای استفاده گردید. مشارکت کنندگان این پژوهش را کلیه کارکنان شرکت توزیع نیروی برق استان مرکزی تشکیل دادند که از میان آنها 19 فرد به روش هدفمند-داوطلب مورد مصاحبه نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. داده های حاصل از مصاحبه ها بر اساس رویکرد پژوهشیِ نظریه زمینه ای در قالب سه مرحله کد گذاری باز، کد گذاری محوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ماحصل مرحله کد گذاری باز، 11 طبقه اصلی در ارتباط با ناسازگاری شغلی بود. در کد گذاری محوری بر اساس مقولات عمده پژوهش به ارائه یک مدل مفهومی پرداخته شد. یافته های پژوهش نشان داد که ناسازگاری شغلی متأثر از برخی شرایط علّی نظیر: استرس شغلی، مدیریت های دشوارساز و آیین نامه های استخدامی است. مشکلات روانشناختی فردی و خانوادگی و شرایط استخدام از جمله عوامل زمینه ای موثر بر ناسازگاری شغلی محسوب می شوند. حمایت های سازمانی ناکافی شرایط مداخله گری هستند که ناسازگاری شغلی را افزایش می دهند. در مواجهه با این پدیده راهبردهای زمینه ساز، علّی و مداخله گری که برای کسب سازگاری شغلی به کار گرفته میشود به پیامدهای فردی و سازمانی منجر میشود که به سازگاری شغلی کمک میکنند.
