زشتی مفهومی فلسفی است که در طول تاریخ رویکرد های مختلفی در باب آن اتخاذ شده است . برخی آن را عدم و بعضی منفی ،شر بنیادین ،بی ارزش و بد شکل پنداشته اند . عده ای نیز آن را روی دیگر زیبایی و بخشی از هستی که قادر است وجوهی جدید از کل هستی را بر ملا سازد می انگاشتند . در این مقاله نظریه زشتی شناسی در یک غزل حافظ به صورت کاربردی بررسی شده است
