در زبان قرآن مصدرها مرفوع و منصوب به کار رفتهاند حتی در آیاتی یک مصدر منصوب و مرفوع مشاهده میشود. مصدر منصوب و مرفوع دارای اختلاف معنایی هستند گاهی مرفوع به عنوان خبر یا مبتدا به کار گرفته شده است و گاهی نیز به صورت منصوب به عنوان جانشین فعل یا تأکید مقاله حاضر با شیوه توصیفی و با بهرهگیری از مدل «تحلیل مؤلفهای» معنا، به مقایسه دو ساختارمنصوب و مرفوع مصدر سلام و جزاء و تفاوت معنایی آنها در قرآن پرداخته است و با مقایسه دو ترجمه منتخب از تحت اللفظی و معنایی کوشیده است نشان دهد مترجمان در ترجمه دو مصدر چگونه عمل کردهاند و آیا برای این دو مصدر به ویژه برای حالت نصبی، به معادل دقیقی در زبان فارسی دست یافتهاند یا خیر. نتایج بررسی این دو مصدر نشان میدهد نباید قضاوتی یکسان در مورد مصدرها چه از لحاظ کارکرد معنایی و چه از لحاظ ترجمه داشت. سلاماً بر آغاز و سلامٌ بر پاسخ آن دلالت میکند و سلاما بر خلاف سلامٌ تقریبا ترجمه ناپذیر است و رفع جزاء برخلاف نصب آن بر عمومیت دلالت داشت ونصبش بر حدوث، و امکان ترجمه آن به صورت مصدر و تمایز دو حالت رفعی و نصبی آن وجود داشت. فولادوند در ترجمه سلام و میبدی در ترجمه جزاء از عملکرد بهتری برخوردار بودند مطالعه پیشرو میتواند بخشی از مطالعات توصیفی ترجمه از عربی، بویژه آیات قرآن باشد. افزون بر این، مطالعه حاضر میتواند در تبیین چالشهای ترجمه از عربی و ارائه برخی راهکارها در جهت رفع آن مفید افتد.
