مهدیه شفیعی تبار

زمینه و هدف: پرخاشگری از جمله مشکلات جوامع امروزی است که لزوم بررسی آن ضروری می‌باشد. این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی تنظیم هیجان در رابطه سبک‌های والدگری هیجان‌محور با پرخاشگری دانش‌آموزان انجام شد. روش: روش پژوهش از نظر هدف، بنیادی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی بود. جامعه‌ آماری شامل دانش‌آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهر اراک در سال تحصیلی 1404-1403 بود که تعداد 316 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل چک‌لیست رفتاری کودک (آخنباخ، 1991)، فرم کوتاه خودآزمایی سبک‌های والدگری مرتبط با هیجان (پترسون و همکاران، 2012) و چک‌لیست تنظیم‌هیجانی (شیلدز و سیتچی، 1995؛ نسخه والدین) بود. داده‌‌ها با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزار R نسخه 4. 3 .1 تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد سبک مربیگری هیجان (26/0β = -)، رد کردن هیجان توسط والدین (41/0‌β =) و تنظیم هیجانی (53/0-β = )، بر پرخاشگری دانش‌آموزان اثر مستقیم دارد (05/0 >P). همچنین تنظیم هیجان نقش میانجی معناداری در رابطه بین سبک مربیگری هیجان و پرخاشگری دانش‌آموزان ایفا می‌کند (14/0- β =، 01/0>P) و در رابطه بین رد کردن هیجان توسط والدین و پرخاشگری دانش‌آموزان نیز نقش میانجی‌گری تنظیم هیجانی به طور معناداری تایید شد (08/0 β = ،01/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به اثر معنادار والدگری هیجان‌محور و تنظیم هیجان بر پرخاشگری دانش‌آموزان پیشنهاد ‌‌می‌شود این سازه‌های روانشناختی در مداخلات آموزشی و درمانی مورد توجه قرار گیرد.