صنایع خلاق، به ویژه صنایع مد و معماری، نقش مهمی در تحقق توسعه اقتصادی پایدار دارند. در این صنایع، خلاقیت و سرمایه فکری به عنوان اصلی ترین نهاده تولید شناخته می شوند و لذا دانشگاه ها، به عنوان متولیان آموزش سرمایه انسانی، محور اصلی ارتقاء کیفیت این سرمایه و در نتیجه توسعه اقتصادی هستند. این پژوهش با هدف ارائه استراتژی توسعه کیفی سرمایه انسانی در صنایع خلاق انجام شد. روش تحقیق، گرندد تئوری با استفاده از تحلیل SWOT بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که استراتژی تهاجمی « آموزش هدفمند دانشجو-کارورز، در راستای نیاز صنعت مد و معماری» بیشترین اولویت و جذابیت را در ارتقاء کیفی سرمایه انسانی دارد. همچنین، مدل آموزشی «دانشجو-کارورز» مبتنی بر تجربه آموزش پزشکی، به عنوان طرح فرآ، قابلیت تعمیم به رشته های طراحی پارچه و لباس و معماری را دارد و می تواند شکاف میان دانشگاه و صنعت را کاهش دهد.
