چکیده یکی از مشخصههای بارز و عینی جوامع امروزی علیرغم پیشرفت گسترده در همهی ابعاد و زمینهها، وجود یأس و ناامیدی است، به همین دلیل شناخت عوامل این رذیله و راههای تقویت امید در آدمی ضمن ایجاد تلاش هدفمند در انسان، سلامت روان او را نیز تضمین خواهد نمود. نوشتار حاضر با بهرهگیری از آیات قرآن کریم و نهج البلاغه، به بررسی تأثیر باورهای اعتقادی دین اسلام به شکل عام و مذهب شیعه به شکل خاص در امیدافزایی و مقابله با یأس و ناامیدی پرداخته است. ایمان و اعتقاد به توحید، تکیه و توجه به اسماء و صفات الهی در قرآن، به ویژه رحمانیت و رحیمیت حق متعال که بیش از دیگر صفات او مطرح شده، انسان تشنهی آرامش و امید را سیراب مینماید. هم چنین اعتقاد به نبوت، امامت و معاد از سویی و باورداشت شفاعت از سوی دیگر، میتواند تأثیری حقیقی و بنیادین بر روان بشر سرگشتهی معاصر بگذارد. روشن است که مجموعه این اعتقادات مبتنی بر جهانبینی قرآنی است و از آنجا که جهانبینی قرآنی، خدا محوری بوده و هیچ مفهوم عمدهای در قرآن جدای از خداوند وجود نداشته و تعین نمییابد، به همین دلیل تنها پناهگاه انسان در مواقع ناامیدی، پناه بردن به خالق یکتاست. کلید واژگان:
