هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش هوش معنوی و سازمانی در توانمندی تدریس در اعضای هیأت علمی علوم ورزشی است. جامعه تحقیق شامل اعضای هیأت علمی رشته علوم ورزشی دانشگاههای ایران است. نمونه تحقیق بصورت تصادفی از جامعه (تعداد 257 نفر) انتخاب شده است. این تحقیق یک تحقیق توصیفی- همبستگی است که از تکنیک تحلیل مسیر استفاده شده است. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد هوش معنوی و هوش سازمانی و توانمندی تدریس استفاده شد؛ جهت تعیین روایی ابزار پژوهش از پانل متخصصان (15 نفر) استفاده شد. همچنین، بررسی پایایی پرسشنامهها توسط آلفای کرونباخ انجام شد. آلفای کرونباخ محاسبه شده پرسشنامه هوش معنوی برابر 81/0 و پرسشنامه هوش سازمانی 78/0 و پرسشنامه توانمندی تدریس82/0 بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی در نرم افزار اس.پی.اس.اس ورژن 15 و لیزرل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین توانمندی تدریس با هوش معنوی (ضریب اثر=62/0 و 78/7t=) و هوش سازمانی (ضریب اثر=31/0 و 36/2t=) ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین مدل ساختاری متغیرهای پژوهش دارای برازش مطلوبی است. براساس نتایج میتوان گفت که شاید برنامههای رشد معنویت و نیز آگاهی اعضای هیأت علمی از نقش و اهمیت هوش سازمانی و ابعاد آن مسیری برای رشد اعضای هیأت علمی باشد. بنابراین تقویت هوش معنوی و سازمانی با برنامهریزیهای آموزشی مناسب میتواند گام مؤثری برای ارتقای توانمندیهای اعضای هیأت علمی و بدنبال آن اثربخشی بیشتر آنان باشد.
