جلیل مرادی

زمینه و هدف: در دوران کودکی و نوجوانی کسب شایستگی در اجرای مهارت‌های حرکتی اهمیت زیادی در اتخاذ سبک زندگی فعال دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط سواد بدنی با شایستگی حرکتی ادراک‌شده و واقعی در نوجوانان بود. روش‌شناسی: روش اجرای تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانش‌آموزان 12 تا 19 ساله شهرستان اراک تشکیل دادند. تعداد 400 دانش‌آموز به‌صورت نمونه‌گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه سواد بدنی سام و همکاران (2016)، آزمون شایستگی حرکتی (KTK3+) جهت سنجش شایستگی حرکتی واقعی و از پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک‌شده تیملر و همکاران (2016) جهت سنجش شایستگی حرکتی ادراک شده استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. این تحلیل‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 در سطح معنی‌داری (05/0>P) انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که ارتباط معناداری بین سواد بدنی با شایستگی حرکتی واقعی (001/0p=) و ادراک‌شده (001/0p=) و همچنین ارتباط معناداری بین شایستگی حرکتی واقعی و ادراک‌شده (001/0p=) وجود دارد. علاوه بر این نتایج نشان داد که شایستگی حرکتی ادراک شده و واقعی قابلیت پیش بینی سواد بدنی را در نوجوانان دارد (001/0p=). نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان بیان کرد که به احتمال زیاد شایستگی حرکتی ادراک شده و واقعی افراد نقش مهمی در توسعه سواد بدنی دارند. لذا برنامه‌ریزی جهت توسعه این متغیرها می‌تواند روی سواد بدنی افراد مؤثر واقع شود.