حسینعلی قاسمی

تحقیقی با ۱۴۴ قطعه جوجه گوشتی (نسبت مساوی مخلوط دو جنس نر و ماده) سویه راس ۳۰۸، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار، شش تکرار و هشت قطعه جوجه یک‌روزه در هر تکرار به‌منظور بررسی چالش آفلاتوکسین B1 به‌تنهایی و توأم با کلستریدیوم پرفرنژنس بر صفات لاشه جوجه‌های گوشتی انجام شد. تیمارها شامل: ۱) شاهد (جیره پایه بدون چالش‌های آفلاتوکسین و کلستریدیوم پرفرنژنس)، ۲) جیره پایه + آفلاتوکسین B1 و ۳) جیره پایه + آفلاتوکسین B1 + کلستریدیوم پرفرنژنس بودند. نتایج نشان داد که در ۲۸ روزگی چالش آفلاتوکسین B1 سبب کاهش وزن نسبی تیموس و افزایش وزن نسبی قلب شد (P<۰/۰۵)، اما بر وزن نسبی لاشه، سینه، کبد و بورس فابریسیوس نسبت به گروه شاهد تأثیری نداشت (P>۰/۰۵). چالش توأم آفلاتوکسین B1 و کلستریدیوم پرفرنژنس در مقایسه با گروه شاهد سبب کاهش وزن لاشه، سینه و بورس فابریسیوس و افزایش وزن نسبی قلب و کبد شد (P<۰/۰۵)، اما در مقایسه با چالش آفلاتوکسین B1 به‌تنهایی سبب افزایش وزن نسبی کبد و تیموس و کاهش وزن نسبی بورس فابریسیوس شد (P<۰/۰۵). در ۴۲ روزگی نیز از نظر فراسنجه‌های مربوط به خصوصیات لاشه، تفاوتی بین تیمارها مشاهده نشد (P>۰/۰۵). نتیجه‌گیری شد که چالش هم‌زمان کلستریدیوم پرفرنژنس و آفلاتوکسین B1 در مقایسه با چالش آفلاتوکسین B1 به‌تنهایی اثرات منفی بیشتری بر خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی دارد.