حسینعلی قاسمی

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات جداکانه و ترکیبی آستاگزانتین و لیکوپن درجوجه‌های گوشتی تحت تنش با دگزامتازون بود. صفات مورد بررسی شامل عملکرد رشد، صفات لاشه و وزن اندام‌های داخلی بدن، و فراسنجه‌های خونی بود. در مجموع تعداد 450 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 در 5 تیمار و 6 تکرار که به ازای هر تکرار 15 قطعه پرنده اختصاص داده شد. پرنده ها در قالب طرح کاملا تصادفی برای یک دوره 42 روزه مورد بررسی قرار گرفتند. جوجه ها تا روز 10 روزگی طبق یک جیره پایه مشابه و شرایط نرمال نگهداری شدند، پس از 10 روزگی به پنج تیمار تقسیم شدند که عبارت بود از: (1) جیره پایه نرمال و بدون هیچ گونه مکملی (شاهد منفی)، (2) جیره حاوی دگزامتازون و بدون هرگونه افزودنی (شاهد مثبت)، (3) شاهد مثبت + مکمل لیکوپن (گروه لیکوپن)، (4) شاهد مثبت + مکمل آستاگزانتین (گروه آستاگزانتین) و (5) شاهد مثبت + مکمل لیکوپن + مکمل آستاگزانتین (گروه لیکوپن+آستاگزانتین). نتایج نشان داد که تیمارهای شاهد منفی، آستاگزانتین و لیکوپن+آستاگزانتین موجب افزایش وزن بدن در سن 42 روزگی و میانگین افزایش وزن روزانه و شاخص عملکرد اروپایی در سن 11 تا 42 روزگی در مقایسه با تیمار شاهد مثبت گردید (05/0P<)، به‌طوری‌که بالاترین مقادیر مرتبط با تیمارهای شاهد منفی و لیکوپن+آستاگزانتین بود. همچنین در بین تیمارهای چالش یافته با دگزامتازون، تیمار لیکوپن+آستاگزانتین ضریب تبدیل غذایی و نرخ تلفات کمتری در کل دوره در مقایسه با تیمار شاهد مثبت داشتند (05/0P<) که از این نظر قابل قیاس با تیمار شاهد مثبت بود (05/0P>). همچنین بازده بالاتر گوشت سینه و ذخایر کمتر چربی شکمی در تیمارهای شاهد منفی، آستاگزانتین و لیکوپن+آستاگزانتین در مقایسه با تیمار شاهد مثبت مشاهده شد (05/0P<). نتیجه‌گیری کلی این آزمایش نشان داد که مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی نظیر آستاگزانتین و لیکوپن، به خصوص به صورت ترکیبی، قادر هستند تا عملکرد رشد و صفات لاشه را در جوجه‌های گوشتی تحت تنش القا شده با دگزامتازون بهبود بخشند.