حجت اله امیدعلی

این پژوهش پدیده رنج را به عنوان ساختار اصلی و هسته مرکزی داستان های الهام فلاح مورد کنکاش قرار می‌دهد. سؤال محوری و چارچوب نظری این پژوهش از توصیف گفتگوها تا درمان و راهکار برای حل مصائب و مشکلات شامل شده است. سوال بر این مبنا شکل می‌گیرد که رنج به عنوان عنصر بنیادین، چه انواع و اشکالی را در این داستان‌ها دربر می‌گیرد و چگونه می‌توان با بهره‌گیری از راهکارها و بینش‌های فلسفی کریستوفر همیلتون، به بهبود عملکرد تعاملات فردی و جمعی شخصیت‌های داستانی، که در چرخه‌های رنج اسیر شده‌اند، اندیشید. همیلتون رنج را امری گریزناپذیر اما قابل تأمل می‌داند که نحوه مواجهه ما با رنج، تعیین‌کننده کیفیت زندگی اخلاقی و فردی ماست. نکته کلیدی رنج‌ها ارتباط مستقیم و درهم‌تنیدگی انواع رنج با یک‌دیگر است که به صورت شبکه‌ای به هم پیوسته است. جامعه آماری شامل رمان‌های «خونمردگی»، «به من نگاه کن» و «زمستان با طعم آلبالو» است. این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی و با تمرکز بر نمونه‌های بارز و مشهود رنج در متن داستان‌های الهام فلاح انجام شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که رنج در داستان های الهام فلاح پدیده‌ای تک‌بعدی نیست، بلکه چندبعدی، پیچیده و دارای لایه‌های متعدد است که در عین حال به یکدیگر ارتباط مستقیم دارند. این پژوهش نشان می‌دهد که الهام فلاح با به تصویر کشیدن طیف وسیع از رنج‌ها، نه تنها به بازتاب واقعیت‌های اجتماعی-فردی جامعه می‌پردازد، بلکه مطالب بنیادین و اساسی درباره معنای زندگی، شرایط انسان معاصر ایرانی و امکان گذار از رنج را مطرح می‌سازد. این دغدغه‌ها و پرسش‌ها، به شکل قابل توجه، با مبانی فکری و دغدغه‌های فلسفی کریستوفر همیلتون درباره ماهیت رنج، چگونگی عبور از چالش‌ها، شکنندگی زندگی و امکان‌های اخلاقی در مواجهه با آن، هم‌سو و هم‌خوانی دارد.