ایران با دارا بودن 15% از کل ذخایر گازی دنیا، در رتبه دوم کشورهای صاحب منابع گاز در جهان قرار دارد. با توجه به وجود مخازن عظیم در کشور و میدانهای گازی جدیدی که همچنان کشف میشوند و نیاز کشور به این سوخت پاک، لازم است در جهت برداشت بیشتر از این مخازن، به دنبال روشهای موثر و انعطاف پذیری که بتوانند در محدوده وسیعی از غلظتها و سرعتهای جریان، گازهای اسیدی را حذف کنند، باشیم. پیشبینی میشود که نیاز انرژی در30 سال آینده 48 درصد افزایش یابد. در سالهای اخیر، تماسدهندههای غشایی فیبر توخالی بهعنوان یک روش پیشرفته با چندین مزیت رقابتی نسبت به فناوریهای مرسوم مانند مقیاس پذیری و تولید آسان، کنترل مستقل نرخ جریان، انعطافپذیری عملیاتی بیشتر، عدم وجود سیل و کف کردن و همچنین نسبت سطح به حجم بالادر نظر گرفته میشوند. با این حال، بسیاری از عوامل مانند انتخاب مواد غشا، انتخاب مناسب حلال، و طراحی ماژول غشا برای موفقیت بسیار مهم هستند. در پژوهش حاضر، یک مدلسازی ریاضی دو بعدی بر اساس روش اجزای محدود به وسیله نرمافزار کامسول برای بررسی عملکرد جذب دی اکسید کربن توسط محلول آبی دی متیل فرامید به عنوان جاذب در یک تماسدهنده غشایی الیاف توخالی با الیافی از جنس پلی-تترافلوئورواتیلن متخلخل آبگریز، ارائه شد. اثر پارامترهایی مانند غلظت، سرعت جریان مایع و گاز، دمای مایع بر عملکرد جذب دی اکسید کربن مورد بررسی قرار گرفت. از مقایسه نتایج مدلسازی و دادههای تجربی تطابق خوبی با میانگین انحراف 5% به دست آمد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که افزایش سرعت جریان گاز و غلظت آن اثر منفی بر عملکرد جذب دی اکسید کربن دارد. همچنین، افزایش غلظت دی متیل فرامید و دمای حلال، بازده جداسازی دی اکسید کربن را افزایش داد.
