در مقطعی از تاریخ ایران شاهد حضور کشورهای بیگانه از جمله انگلستان، روسیه و بعدها آمریکا بود. این حضور تبعات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خاصی را به دنبال داشت. ساعدی شاهد این حضور در آذربایجان و آثار آن در جنوب ایران بود. در نوشتههایش مانند غریبه در شهر، عزاداران بیل، دندیل، چوب به دست های ورزیل، ترس و لرز، پرندگان در طویله به حضور بیگانگان می پردازد. در این آثار به نقش زنان به عنوان یک دیگری تضعیف شده در جامعه استعماری، استحالهشخصیت فردی، از دست دادن هویت بومی جمعی، استبداد به عنوان زمینه ساز استعمار، استفاده استعمارگر از قدرت و دانش در تضعیف استعمار شده و مبارزه به عنوان راهکای در مقابل استعمار اشاره شده است.
