فرناز فخری

ورزش و فعالیت‌های جسمانی با توجه به تأثیرات عمیقی که بر سلامتی و تندستی جامعه و زندگی فردی و اجتماعی افراد دارد، از جمله فعالیت‌هایی به شمار می‌رود که علاقمندان بسیاری دارد. ورزش‌های همگانی نیز و در همین راستا زمینه‌ای برای حضور اکثریت و اختصاص امکانات برابر برای تمامی شهروندان است. سیاست ورزش همگانی به معنای خلق فرصت‌ها و ایجاد محیط مطلوب است، به این معنا که هر فرد بدون توجه به جنسیت، سن، توانایی، موقعیت اجتماعی و اقتصادی و نژاد می‌تواند در راستای تأمین سلامت و نشاط و بهبود روابط اجتماعی، در فعالیت‌های جسمانی ورزشی مشارکت نماید. حضور خیرین در زمینه‌ی ورزش علاوه بر تحقق تمامی موارد فوق، تحقق مسئولیت ملی به منظور اینکه هر فرد حق مساوی برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی را دارد، را به همراه دارد. و دولت و سازمان‌های غیر دولتی نیز نقش مهمی به منظور دستیابی به مشارکت در ورزش و فعالیت‌های جسمانی در قبال جامعه را بر عهده دارند. از آنجا که امکانات و فضاهای ورزشی برای حضور تمامی شهروندان در ورزش استان مرکزی دغدغه‌ای اساسی به شمار می‌رود، لذا هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل جذب خیرین به سرمایه‌گذاری در برنامه‌های ورزشی عام‌المنفعه در این استان است.پژوهش از نوع توسعه‌ای و کاربردی و به روش کیفی انجام گرفته است. به منظور جمع‌آوری داده‌های پژوهش از نمونه‌گیری نظری و مصاحبه عمیق با خبرگان امر که به تعداد 10 نفر انتخاب شده بودند، استفاده شد. کدگذاری سه مرحله‌ای در تئوری زمینه‌یابی با رویکرد اشتراوس و کوربین استفاده گردید. روایی و پایایی متناسب با ممیزی تحقیقات کیفی( اعتبارپذیری، انتقال‌پذیری، تأییدپذیری و اطمینان‌پذیری) صورت پذیرفت. کدهای حاصل از مصاحبه‌ها و پیشینه پژوهش تعداد 539 کد باز بو که پس از حذف اشتراکات، تعداد 176 کد باز منحصر به فرد، 31 کد باز محوری و در نهایت در مدل 5 گروه 1) شرایط علی( باورهای دینی و مذهبی، آثار حضور خیرین در ورزش، لزوم افزایش بودجه مالی ورزش و ...)؛ 2) شرایط زمینه‌ای( نهادها و سازمان‌های استانی، عوامل اجتماعی، ساختار شفاف و ...)؛ 3) شرایط مداخله‌گر( عوامل اقتصادی، عوامل مدیریتی، عوامل سازمانی، نقش دولت و مجلس و ...)؛ 4) راهبردها( ارتباط مستمر با خیرین، ایجاد آموزش و پژوهش، ایجاد اعتماد و ارزش برای خیرین و ...)؛ 5) پیامدها( توسعه و بهبود زیرساخت‌های ورزش، ایجاد فرهنگ امور خیریه در ورزش،پیامدهای فردی و اجتماعی و ...) و در مدل پدیده محوری( تدوین مدل جذب خیرین به سرمایه‌گذاری در برنامه‌های ورزشی عام‌المنفعه) در نظریه اشتراوس و کوربین قرار گرفتند. با استفاده از این مدل و ابعاد گوناگون آن، مدیران و عوامل اجرایی ورزش می‌توانند اقدام به تدوین برنامه‌ای در راستای جذی خیرین ورزش‌یار نمایند و آگاهی‌های لازم در جهت آثار ورزش و کار خیر را به جامعه القا کنند و با برنامه‌ای از پیش تعیین شده، راهی برای پیشرفت ورزش در تمامی ابعاد اتخاذ نمایند. و پیامدهای مثبت بسیاری برای ذینفعان مختلف اعم از دولت و مردم را به همراه خواهد داشت.