علیرضا بهرامی

مقدمه و هدف: قبل از برگزاری بازی‌های المپیک توکیو، فقدان شرایط تمرینی در نتیجه بیماری همه‌گیر مشکل ساز بود. اینکه آیا مسابقات تحت تأثیر این همه‌گیری قرار گرفته است و تا چه اندازه بر عملکرد ورزشی ورزشکاران تحت شرایط مختلف روانی اضطرابی تأثیر گذاشته است، یک موضوع حدس و گمان است. بنابراین، اگر بتوان مهارت‌های روان‌شناختی و سرمایه روان‌شناختی ورزشکاران را ارتقا داد و سلامت روانی مثبت، امیدواری، خوش‌بینی، تاب‌آوری و خودکارآمدی را حفظ کرد، افزایش سرمایه روان‌شناختی آن‌ها می‌تواند اضطراب ورزشی را کاهش دهد و عملکرد ورزشی را بهبود بخشد که این سوال هدف اصلی مطالعه حاضر است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارتباط ساختاری اضطراب ورزشی و سرمایه روانشناختی ورزشی با عملکرد ورزشی ورزشکاران حرفه ای انجام گرفت. روش‌شناسی: در این مطالعه توصیفی همبستگی با الگوی معادلات ساختاری، از بین ورزشکاران حرفه‌ای استان بابل، 313 ورزشکار به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان با استفاده از پرس لاین به پرسشنامه‌های سرمایه روانشناختی ورزشی، پرسشنامه اضطراب ورزشی و عملکرد ورزشی پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (مدل معادلات ساختاری) از طریق نرم‌افزارهای SPSS و AMOS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد بین اضطراب ورزشی با عملکرد ورزشی و سرمایه روانشناختی ورزشی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد (01/0>p). اما بین سرمایه روانشناختی ورزشی و عملکرد ورزشی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>p). همچینن، ارتباط اضطراب ورزشی و عملکرد ورزشی با سرمایه روانشناختی ورزشی میانجیگری می‌شود. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که با شناخت و به‌کارگیری مداخلات مناسب در جهت بهبود اضطراب ورزشی و سرمایه روانشناختی ورزشی، می‌توان عملکرد ورزشی ورزشکاران را بهبود بخشید‎.