عباس صارمی

هدف: مورفین یکی از اصلی ترین مواد شیمیایی روانگردان موجود در تریاک است که می‌تواند تأثیر منفی بر اسپرم‌زایی و باروری داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطح سرمی گنادوتروپین هورمون و سیرتوئین 1 در موش‌های صحرایی نر با سندروم ترک مورفین صورت گرفته است. روش‌: در این مطالعه تجربی 40 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار (سن 8 تا 10 هفته‌ای، وزن: 30±130گرم) به طور تصادفی به 4 گروه: سالم مقاومتی، مرفین مقاومتی، کنترل سالم و کنترل مورفین تقسیم شدند. پروتکل ایجاد اعتیاد از طریق دریافت دوزهای فزاینده 1/0 تا 4/0 میلی گرم بر میلی لیتر مورفین برای 21 روز اجرا شـد و در نهایت روز بیست و دوم علائم سندروم ترک مورفین به صورت شاخص‌های کمی بررسی شد. یک روز پس از پروتکل سندرم ترک مورفین، گروه‌های ورزشی برای هشت هفته تحت تمرین مقاومتی فزاینده قرار گرفتند (بـالا رفـتن از نردبان مخصوص به ارتفاع یک متر و با 26 پله با فاصـله 4 سانتی متر سه جلسه در هفته). خونگیری 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. هورمون‌های گنادوتروپین و سیرتوئین1 به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت و نهایتا داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0 بررسی شدند. یافته‌ها: هشت هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش معنی دار سطوح سرمی هورمون گنادوتروپین در گروه سالم مقاومتی نسبت به گروه کنترل سالم شد (006/0p<)، اما این اختلاف در گروه مورفین مقاومتی نسبت به گروه کنترل مورفین معنادار نبود (77/0p<). در سطوح سیرتوئین1 در گروه مورفین مقاومتی نسبت به گروه کنترل مورفین افزایش معناداری مشاهده شد (23/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد تمرین مقاومتی می‌تواند همزمان با کاهش علایم سندرم ترک مورفین بر بهبود سطح سیرتوئین 1 در موش‌های صحرایی نر با سندرم ترک مورفین موثر باشد.