عباس صارمی

هدف: پروتئین 53 در بافت کلیه پس از 8 هفته تمرین استقامتی در موشهای دیابتی Nrf و 2 P هدف از این مطالعه، ارزیابی سطوح پروتئین 53 همراه با سندروم ترک مرفین بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نژاد ویستار استفاده شد که به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. بعد از القاء دیابت و ایجاد وابستگی به مرفین با روش خوراکی، گروههای تمرین به مدت 8 هفته پروتکل دیابت ،)D.ET( دیابت+تمرین استقامتی ،)D.M( دیابت مرفین ،)D( تمرین استقامتی را اجرا نمودند. گروهها شامل: دیابت بودند. در آخرین روز مطالعه، همه رتها کشته شدند و کلیه آنها جدا شد. سطوح پروتئین )D.M.ET( مرفین+تمرین استقامتی شاخصهای این مطالعه توسط کیتهای الایزا اندازهگیری شدند و از آزمون آنوای یکراهه و تست تعقبی توکی در سطح در تجزیه تحلیل دادهها استفاده شد. P≤0/ معنیداری 05 و گروه D در مقایسه با گروه )P=0/000( D.ET در گروه تمرین P یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح پروتئین 53 در Nrf کاهش معنادار دارد. همچنین مشاهده شد که سطح پروتئین 2 ،D.M در مقایسه با گروه )P=0/002( D.M.ET تمرین افزایش معنادار داشته است. D در مقایسه با گروه D.M.ET)P=0/ و ) 009 D.ET)P=0/ گروههای تمرینی ) 020 احتمالاً سیستم آنتیاکسیدانی را تقویت کرده و استرساکسیداتیو را کاهش Nrf نتیجهگیری: تمرینات استقامتی با افزایش 2 باعث کاهش آپوپتوز بافت کلیه در موشهای صحرایی دیابتی و دیابتی همراه با سندروم ترک P میدهد و با کاهش دادن 53 مرفین میشود