زمینه: یادگیری در محل کار با تأکید بر یادگیری غیر رسمی مشخص می شود. از این رو یادگیری غیر رسمی که کم هزینه تر و در دسترس تر، می باشد، می تواند در جهت توسعه کیفیت و کارایی در درمان و مراقبت موثر باشد، زیرا توانایی کارکنان به یادگیری جنبه‌های جدید دانش و مهارت بستگی دارد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین نقش یادگیریهای غیررسمی بر شایستگی های شغلی دانش آموختگان رادیولوژی صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی می باشد. جامعه پژوهش را به روش نمونه گیری سرشماری از بین کارشناسان رادیولوژی پنج بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شدند . ابزار پژوهش برگرفته از پرسشنامه های یادگیریهای غیررسمی و شایستگی های شغلی Chang-Seon Lim و صالحی عمران و همکارانش (2017) بود. روایی محتوای پرسشنامه یادگیری غیر رسمی و شایستگی شغلی با استفاده از منابع معتبر ونظر خواهی از صاحبنظران و برای پایایی ، ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 822/0 r=و 915/0 r= محاسبه شد. یافته ها : تحلیل دومتغیره میان متغیر یادگیری غیررسمی و شایستگی شغلی نشان می دهد که رابطه و همبستگی معناداری میان این دو متغیر وجود دارد(05/0 P <).در حدود 50 درصد از پاسخگویان موافق نقش یادگیری غیررسمی بر شایستگی شغلی هستند. از بین مولفه های یادگیری غیر رسمی مولفه رفتار آموزی (حدود 52 %) و از بین گویه هایی شایستگی شغلی ، گویه شیوه های تفکر ( 43.5%) بیشترین توافق را داشتند. نتایج: بر اساس یافته های مطالعه که بیش از نیمی از پاسخگویان نسبت به متغیر رفتارآموزی موافق بودند و دید مثبتی نسبت به اثر الگوبرداری و تاثیرپذیری از رفتار همکاران در یادگیری غیررسمی داشته اند.این بدان معناست که آنها مستقیماً همکاران خود را مورد خطاب قرار نمی‌دهند، بلکه با مشاهده، تأمل و الگوبرداری از دیگران به برطرف کردن نیازهای کاری خویش می پرداختند. در مجموع دیدگاه کارشناسان به یادگیری غیر رسمی در بهبود عملکردشان مثبت بوده که می تواند بستری مناسب در بیمارستانها برای ارتقاء کیفیت کاری نیروی انسانی و کاهش خطا باشد.
