امروزه با پیشرفت چشمگیر صنعت و تکنولوژی بتن و توسعه فناوری های نوین همچون فناوری نانو در زمینه مصالح و افزودنی های بتن، امکان تولید و دستیابی به بتنی با حداقل نفوذپذیری و مقاومت مکانیکی بالا میسر شده است. ویژگی های مقاومتی و مشخصات مکانیکی و پایایی بتن حاوی افزودنی های خاص همچون نانوسیلیس و میکروسیلیس در مقایسه با بتن های معمولی، مطلوب تر می باشد و همین امر باعث می گردد تا در سازه های مهم همچون مخازن نگهدارنده فرآورده های نفتی به دلیل هزینه های نگهداری بالا در طول زمان از بتن های پر مقاومت حاوی افزودنی های جدید همچون نانوسیلیس استفاده گردد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه دوام و خصوصیات مکانیکی نمونه های بتنی، در صورت تغییر پارامترهای نسبت آب به سیمان، درصد نانوسیلیس و میکروسیلیس در محیط های عمل آوری مهاجم از جمله بنزین، گازوئیل و محلول 5/2 درصد اسید سولفوریک و در نهایت تشخیص بهترین طرح اختلاط به لحاظ دستیابی به حداکثر مقاومت و پایایی بتن می باشد؛ همچنین بررسی تاثیر تغییرات مقاومت فشاری بتن، بر دوام، نفوذپذیری و چسبندگی بتن و میلگرد فولادی از دیگر اهدافی بود که در این تحقیق دنبال شد. به علاوه تاثیر پارامتر های درصد نانوسیلیس و میکروسیلیس و ترکیب آن ها به عنوان جایگزین بخشی از سیمان در تشکیل کریستال های هیدروکسید کلسیم (Ca(OH)2) از طریق آزمایش XRD نیز مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق با انجام آزمایشات لازم بر اساس استانداردهای مربوطه، به مقایسه، بررسی و تحلیل عملکرد طرح اختلاط های مختلف در راستای اهداف یاد شده در فوق پرداخته شد، و در تمامی آزمایشات، تاثیر مثبت نانوسیلیس در افزایش دوام و بهبود خواص مکانیکی مشاهده شد.
