وجود مشکلات اجرایی در پروژه ها، اعم از جاگیری بتن درون قالب و تراکم آن از یک سو و نیز عدم حصول بعضی خواص مد نظر، نظیر مقاومت های کششی و فشاری مطلوب ، ما را بسمت استفاده از بتن خود تراکم الیافی سوق می دهد . اجرای سریعتر ساختمانها، کاهشی نیروی انسانی به دلیل خود تراکمی بودن این بتن ، بهبود دوام بدلیل کاهش نفوذپذیری ، ازادی عملی بیشتر در طراحی مقاطع ، از مزایای استفاده از بتن خود تراکم می باشد. از طرفی، از نظر خواص دارای معایبی نیز می باشد که از مهمترین معایب آن مقاومت کششی کم آن است. به همین دلیل دارای شکل پذیری کم و تردی زیاد می باشد، از اینرو برای رفع این مشکل در چند دهه اخیر، از رشته های الیاف که بصورت یکنواخت در حجم بتن پراکنده می شوند، استفاده می شود.. خاصیت جذب انرژی و طاقت بتن میتواند به نحو مطلوبی خطر شکست سازه های بتنی به خصوص در مناطقی که تحت بارهای مکرر و لرزه ای قرار می گیرند را کاهش دهد .
