موقعیت کشور ما، ایران، در پهنه لرزه خیز و نیاز مبرم به ساخت و سازهای مقاوم در برابر زلزله و در عین حال با وزن کمتر همواره توجه مهندسین را به بتن های سبک که مقاومت فشاری آن ها با بتن های معمولی برابری می کند، معطوف ساخته است. امروزه هزینه ساخت اسکلت های بتنی نسبت به اسکلت های فلزی کمتر است و همین موضوع توجه اکثر سازندگان را به ایجاد سازه های بتنی جلب کرده است. سبک کردن اجزای سازه ای ساختمانهای بتنی موجب کاهش قدرت زلزله متناسب با کاهش وزن ساختمان خواهد گردید. نیروی ناشی از زلزله در یک سازه با وزن سازه نسبت مستقیم دارد؛ به عبارت دیگر هرچه وزن سازه کمتر باشد، درنتیجه نیروی ناشی از زلزله بر سازه هم کمتر می شود. یکی از راههای مناسب سبک سازی بتن استفاده از سبکدانه های لیکا است. از آنجایی که بتن سبک هم مانند بتن معمولی ترد و شکننده می باشد، برای رفع این مشکل از الیاف پلی پروپیلن استفاده می شود. در این تحقیق ابتدا با کمک روش آماری تاگوچی با بررسی پارامترهای تاثیرگذار بر مقاومت فشاری طرح اختلاط بهینه بدست می آید. سپس با افزودن نسبت های مختلف الیاف پلی پروپیلن به مخلوط بتن سبک نمونه های الیافی ساخته می شوند. از طرفی برای بهبود خواص مکانیکی و بررسی تاثیر استفاده از نانوسیلیس در بتن سبک به هر طرح حاوی الیاف درصدهای مختلف نانوسیلیس هم اضافه می گردد. نانوسیلیس در بتن واکنش پوزولانی با کلسیم هیدروکسید می دهد و منجر به تشکیل ژل کلسیم سیلیکات هیدراته می شود، علاوه بر این نانو سیلیس بیش از صد برابر کوچکتر از پودر سیمان می باشد و به عنوان پرکننده تخلخل های خمیر سیمان در روزهای اولیه عمل میکند. 28 و 90 روزه بهترین طرح اختلاط ارائه شده است و با آنالیز ، در نهایت با بررسی نتایج آزمایش نمونه ها در سنین 7 تاثیرات افزودن نانو سیلیس روی ساختار بتن گزارش می گردد.
