تراورس های بتنی در مسیر ریلی روی بالاست و بستر اجرا می شوند تا بارهای عبوری چرخ را از ریل ها به زمین انتقال دهند. در بسیاری از موارد، بار ضربه ای چرخ قطار به علت نامتقارنی سطح تماس باعث ایجاد فضاهای خالی درسطح تماس مشترک بین تراورس و بالاست، در نتیجه کاهش سختی تکیه گاه بالاستی می شوند. فضاهای خالی بالاستی می توانند بر پاسخ های ارتعاشی تراورس در محل تأثیر بگذارند. این مقاله تأثیر فضاهای خالی بالاستی بر پاسخ های ارتعاشی به دو صورت عددی و مدل سازی اجزا المان ارایه می دهد تا بررسی اثر الگوهای ضربه ای مختلف بین تراورس و بالاست بتواند راهنمایی هایی به طراحان خطوط بالاستی در زمینه ترک خوردن تراورس در ارتعاش نزدیک به فرکانس تشدید و عمر و مد شکست تراورس ارایه دهد.
