از جمله عرصه هایی که در سال های اخیر دستخوش هجوم فناوری اطلاعات با اهدف تحولات بنیادین شده، عرصه آموزش و یادگیری است. در واقع فناوری در دنیای امروز سبب به وجود آمدن تحولات گسترده در حوزه های مختلف آموزشی، اجتماعی، فرهنگی و سایر حوزه ها شده که تحولات حوزه آموزش منجر به ایجاد شکل های مختلفی از یادگیری و تدریس در بسترهای حقیقی و مجازی شده است. یادگیری سیار یکی از جدیدترین شکل های یادگیری است که اشاره به استفاده از ابزارهای سیار در فرایند تدریس و یادگیری دارد و با توجه به ویژگی عدم محدودیت زمانی و مکانی، این نوع یادگیری مورد پسند بسیاری از فراگیران در نهادها، موسسات، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی شده است. این پژوهش یافته هایی نظام مند از امکان سنجی یادگیری سیار در مراکز آموزشی، دانشگاه ها و کلاس درس ارائه می دهد. جستجوی نظام مند با توجه به کلمات کلیدی یادگیری سیار، امکان سنجی، یادگیری و معادل های انگلیسی آن، مقالات مرتبط از سال 2010تا 2020در پایگاه و بانک های اطلاعاتی داخلی و خارجی انجام شد و در نهایت 21 پژوهش منطبق با معیارها جهت بررسی عمیق انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحلیل انجام شده بر روی پژوهش ها نشان داد که برای استقرار و بکارگیری یادگیری سیار در مراکز آموزشی باید عوامل فنی، تکنولوژیکی و زیرساختی، زیبایی شناختی، نگرشی، فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و قانونی را مورد توجه قرار داد. با توجه به تحلیل یافته ها می توان نتیجه گرفت که در صورت فراهم نمودن عوامل و زیرساخت های مذکور، می توان به طور موثری از یادگیری سیار در امر آموزش استفاده کرد این در حالی است که کارکردهای آموزشی نظام یادگیری سیار نشان دهنده این واقعیت است که دنیای امروز در جهت کاربرد نظام آموزشی متناسب با نیازهای عصر حاضر تلاش می کند.
