موسی سلگی

در این پژوهش تأثیر عصاره چغندر قرمز و اسیدفولیک در طی سه آزمایش بر عمر گلجای گل‌های رز شاخه بریده رقم‌های قرمز (سامورایی) و سفید (وایت آوالانچ) بررسی شد. در آزمایش اول چهار غلظت عصاره چغندر قرمز (صفر، 50، 100 و 200 میلی‌لیتر در لیتر) و در آزمایش دوم سه غلظت عصاره چغندر قرمز (صفر، 20 و 50 میلی‌لیتر در لیتر) استفاده شد. در آزمایش سوم چهار غلظت صفر، 25، 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر اسیدفولیک به‌همراه 2 درصد ساکارز مورداستفاده قرار گرفت. گل‌ها به‌صورت تیمار کوتاه مدت (24 ساعت) در این محلول‌ها نگهداری شدند و پس از آن تا پایان عمر گلجای در آب مقطر قرار داشتند. صفات ‌مورد‌ ارزیابی شامل عمر گلجای، وزن‌‌تر نسبی، محلول جذب شده نسبی، میزان آنتوسیانین، کلروفیل، نشت یونی و محتوای نسبی آب برگ‌ها بود. نتایج نشان داد که عمر گلجای و وزن‌‌تر نسبی رقم سفید وایت آوالانچ در کل نسبت به رقم قرمز سامورایی بیش‌تر است. با افزایش مقادیر عصاره چغندر قرمز، مقدار آنتوسیانین در گلبرگ‌های گل‌های تیمار شده افزایش نشان داد. اما در مقابل در غلظت‌های کم‌تر عصاره مقدار محلول نسبی جذب شده و در نتیجه عمر گلجای افزایش یافت. در آزمایش سوم وزن‌‌تر نسبی و میزان محلول جذب شده در تیمار شاهد که شامل آب مقطر به‌علاوه دو درصد ساکارز بود در همه روز‌ها بیش‌تر بود و پس از آن تیمار 25 میلی‌گرم در لیتر اسیدفولیک بهترین عملکرد را داشتند. پیشنهاد می‌شود که از غلظت‌های کم‌تر این ترکیبات و همراه با ترکیبات ضدمیکروبی استفاده شود.