به نظر بسیاری از جامعه شناسان، حیات اجتماعی یکی از بنیادی ترین وجوه فرهنگ بشری است که با تحقق همبستگی اجتماعی محقق می شود. در برخی از جوامع کوچک، کوچک ترین دلیل برای همبستگی می تواند باعث شکل گیری آن جامعه باشد؛ اما بی گمان شکل گیری جوامع بزرگ تر که در آن انسان های گوناگونی در قالب خانواده های مختلف با فرهنگ ها، عقاید، اندیشه ها و... متفاوت تری زندگی می کنند، نمی تواند با دلایل کوچک و خرد حاصل شود. تحلیل جامعه صدر اسلام در مدینه و پس از هجرت از مکه نشان دهنده یک جامعه منسجم متشکل از خانواده های به هم پیوسته و مرتبط با یکدیگر است؛ جامعه ای که با وجود قومیت ها و قبیله های مختلف، پیروزی های پرشماری را در برابر جوامع بسیار قدیمی تر از خود به دست آورد. به نظر می رسد یکی از مهم ترین حرکت های اجتماعی پیامبر اسلام6 در آن دوران، پیمان برادری بود. پیمانی که پیامبر6 با آن، خانواده ها را به هم پیوند داد. این پیوند های خانواده ها و برادر کردن پدر دو خانواده، تأثیر بسزایی در همبستگی آن جامعه سنتی داشت. با توجه به اهمیت این پیمان در شکل گیری جامعه صدر اسلام و همچنین همبستگی اجتماعی آن، این پژوهش بر آن است تا بر اساس نظریه همبستگی اجتماعی دورکیم، این پیمان را تحلیل و بررسی کند و نشان دهد پیمان برادری از طریق پیوند دادن دو خانواده باعث تحقق وجدان جمعی در جامعه آن زمان شد و توانست جامعه چندپاره صدر اسلام را با پشتوانه اندیشه اسلامی و پیمان برادری، صاحب موفقیت های چشمگیری کند.
