امروزه بتن یکی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی به حساب می آید. مزیت های بتن مانند شکل پذیری و قالب پذیری راحت،مقاومت در برابر آتش نسبت به چوب و فولاد،پایداری بیشتر در برابر تاثیرات تخریبی آب و هوایی، تولید راحت و در نهایت ارزان تر بودن آن باعث گردیده از این ماده استقبال خوبی به عمل آید. اما در کنار این مزیت ها بتن معایبی نیز دارد که از آن جمله می توان به مقاومت کششی پایین، ترد شکنی، شکل پذیری کم و در نتیجه ضعف آن در برابر بار های ضر به ای و انفجار اشاره نمود. از آن جایی که در حملات نظامی مکان های حیاتی نظیر نیرو گاه های هسته ای، پالایشگاه ها،مجتمع های صنعتی بزرگ و از همه مهمتر پناهگاه های انسانی مورد حملات خصمانه دشمن قرار می گیرد، استفاده از روش ها و مصالح نوین در ساخت این گونه سازه ها اهمیت به سزایی دارد.یکی از این روش ها استفاده از بتن الیافی است. امروزه در جهان بتن های الیافی به طور گسترده ای در صنعت ساختمان برای بهبود خواص دینامیکی سازه های بتنی با اهداف مقاوم سازی و نظامی مورد استفاده قرار می گیرند.تاکنون مشخص شده است که انواع الیاف ها می توانند ظرفیت کرنش، مقاومت دربرابر ضربه، میزان جذب انرژی، مقاومت سایشی و مقاومت کششی بتن را افزایش دهند. اصولاً بتن معمولی به علت داشتن خاصیت تردی و شکننده بودن، شکل پذیری و مقاومت ضربه پذیری کمی دارد. درجه ی تردی با افزایش مقاومت فشاری بیشتر می شود. این اصل پذیرفته شده است که شکل پذیری بتن با اضافه کردن انواع مختلف الیاف به ماتریس سیمان بهبود می یابد.
