پیکرتراشی و آفرینش تندیس و مجسمه‌های یادبودی، یکی از کهن‌ترین هنرهای سنتی است که از سابقه‌ای کهن در تمدن ایران، برخوردار است. در این میان، شیر سنگی، از برجسته‌ترین دست‌کَنده فرهنگی و نمادین در هنر پیکرتراشی است که در جغرافیای وسیع بختیاری سابقه‌ای دیرینه دارد. از دیگر سو، فهم و شناخت علل خلق آثار هنری در میان عشایر و درک مفاهیم پنهانی و بنیادین حاصل از نگرش و باورهای هنرمندان، نیازمند به‌کارگیری شیوه‌های علمی و مرتبط با هنرهای بومی(شیر سنگی) است. در مقاله حاضر رویکرد مردم‌شناسی هنر، جهت کشف معناهای ضمنی، انتخاب شده‌است. بررسی و تحلیل جهت کشف معناها و کارکردهای شیر سنگی و نقوش آن‌ها در بستر فرهنگی جامعه بختیاری، مقصد و هدف این رویکرد است. طبقه‌بندی انواع شیرهای سنگی، نقوش و چیستی و چرایی آفرینش آن‌ها، پرسش اصلی این پژوهش است. برخی از یافته‌های این پژوهش شامل موارد زیر است: آفرینش شیرها صرفاً جنبه یادبودی و به جهت گرامی‌داشت یاد و نام و خاطره مردان شجاع و دلیر در ایل بوده‌است. شیرهای سنگی به دو نوع قدیمی(انتزاعی) و جدید(طبیعی و رئال)، تقسیم‌بندی می‌شود. شیرهای انتزاعی به‌صورت ایستاده و به پشت خوابیده، دارای انواع نقوش و تزئین، چهره‌ای آرام و خنثی و جثه‌ای کوچک و متوسط و شیرهای امروزی به‌صورت نشسته و ایستاده، فاقد نقش و تزئین و دارای چهره‌ای خشمگین است. امروزه با گذشت زمان، شیر سنگی علاوه بر استفاده نمادین و یادبود، به‌عنوان یک عنصر تزئینی و دکوراتیو در دکوراسیون داخلی مختلف مورد استفاده قرارمی‌گیرد. تحقیق حاضر از نوع کیفی و توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده‌ها، کتابخانه‌ای و میدانی است.
