در دست بافته های عشایری، علی رغم این که جنبه کاربردی و خود مصرفی بودن، هدف بود لیک جنبه زیباشناختی و تلطیف نمودن آن با انواع نقش و نگاره های بومی که حاصل زایش باورهای شخصی و جمعی است، برجسته تر می نماید و گویی دست بافته بهانه و عرصه ای بوده برای رخ نمودن ذوق آزمایی، بازنمایی خیال و احساس. جل اسب نمودی از دست بافته های عشایری و به طور خاص قشقایی است که فضایی را جهت طراحی، نقش اندازی و هم نشین کردن رنگ های بومی و طبیعی توسط بافنده فراهم آورده است. در این مقاله، ضمن پرداختن مختصر به توصیف و معرفی دست بافته های قشقایی، انواع پوشش ها و تزئینات مربوط به اسب، جل های عشایری و به طور خاص جل های قشقایی از منظر فن بافت و ساختار و هم چنین ابعاد زیباشناختی آن، معرفی، توصیف و تحلیل قرار می گیرد و برای این فرآیند، تعداد 24 جل به عنوان نمونه انتخاب مورد مطالعه قرار گرفت. یافته های حاصل از تحقیق پیش رو بر آن است که ساختار جل های همه مناطق ایران فارغ از برخی استثناها، از یک شکل و فرم کلی تبعیت می کند. هم چنین به جز جل های شاهسون که بزرگ و مستطیل شکل است، سایر جل های مناطق مختلف ایران متوسط و از شکل مربع تبعیت می کند. ضمن این که در ارتباط با فنون بافت جل ها، بخش اعظمی از آن ها با فن بافت قالی بری (ترکمن نقش) یا گل برجسته و سوزنی بافته شده است. این پژوهش از نوع بنیادین و روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است. شیوه جمع آوری داده ها نیز به صورت توأمان کتابخانه ای و جستجو در موزه ها و مجموعه های معتبر می باشد.
