بی شک یکی از ابعاد مهم و اثرگذار در پیشرفت و توسعه یک جامعه اقتصادی پویا و بهره ور است که حاصل نظام اقتصادی و منتج از مبانی فلسفی آن است. از این رو هر جامعه ای به دنبال ابداع و دست یابی به بهترین نظام اقتصادی است. یکی از نظام های اقتصادی نوظهور، اقتصاد خلاق است. مفهومی درحال تکاملِ مبتنی بر دارایی های خلاق که می تواند تولید درآمد، ایجاد شغل و موجب رشد و توسعه ی اقتصادی شود و درآمدهای ارزی کشورها را افزایش دهد درحالی که به تنوع فرهنگی و توسعه ی انسانی نیز کمک می کند. در حقیقت گزینه ای دست یافتنی و مهم برای رسیدن به توسعه اقتصادی و پایدار است و هنر و به ویژه هنرهای بومی، قومی و کاربردی نظیر دست بافته های عشایری، یکی از برجسته ترین محمل ها و بازتاب دهنده اصالت ها، ارزش ها و باورهای عشایر، نمودگار بستری مناسب و مصداقی آشکار از صنایع خلاق است که منتج به اقتصاد خلاق می شود. از طرفی خلاقیت و نوآوری، ویژگی بارز این نوع از هنرها است. در واقع منشأ تداوم ارزش و اعتبار همیشگی هنرهای بومی، قومی و کاربردی که گاهی با نام هنرهای سنتی و صنایع دستی یاد و شناخته می شوند، در نزد دوست داران و مصرف کنندگان این هنرها، وجود دو مؤلفه ی اصالت و نوآوری بوده است که می تواند راهبردهایی مناسب جهت رسیدن به اقتصاد خلاق باشد. در این مقاله دست بافته های عشایری به-عنوان بستری مهم برای رسیدن به رشد و شکوفایی اقتصاد خلاق مورد مداقه و بررسی قرارمی گیرد. تحقیق حاضر از نوع بنیادین و روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی است. ضمن این که گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است.
