خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی، از مؤلفه ها و ابعاد مهم و راهبردی در زندگی انسان امروزی و به ویژه حوزه اقتصاد است. هنر و به طور خاص هنرهای سنتی و صنایع دستی یکی از مهم ترین بسترها و ظرفیت های بروز خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی است. چه این که در طول همه ی اعصار، هنرمندان عرصه ی هنرهای سنتی و صنایع دستی با مدد از قوّه ی خلاقه و خیال، بدیع ترین آثار کاربردی در قالب بهترین اشکال همراه با نگرش های زیباشناختی و نمادپردازانه را تولید کرده اند که امروزه علی رغم گذشت اعصار متمادی و از دست دادن کاربرد خود، زینت بخش موزه ها و مجموعه های معتبر دنیا هستند. دست بافته های عشایری ایران شامل قالی و قالیچه، گبه، گلیم، جاجیم، خورجین، چنته و غیره که نمودی است از هنرهای بومی، قومی و کاربردی، بخشی از میراث فرهنگی و هویت-هنری قومی به شمار می رود که با بهره گیری از عنصر خیال، ذوق و قریحه ی بافندگان عشایری و با الهام از عناصر طبیعت پیرامون زندگی عشایر در طرح و نقش و رنگ آفریده می شوند. دل بافته های عشایری با استفاده از مواد و مصالح بومی(پشم و پشم ریسی، رنگزاهای بومی، طبیعی و گیاهی) که توسط خود ایلات و عشایر تولید می شوند، به صورت ذهنی بافته می شوند. امروز عشایری در اثر اسکان و یکجانشینی که تغییر شیوه ی زندگی این قشر را به همراه دارد، بخش اعظمی از دست بافته های خویش را در اثر عدم کاربرد از دست داده اند. لذا برای حفاظت و صیانت از این میراث گران بها و تقویت جنبه ی اقتصادی و صادراتی آن می بایست با تکیه بر عنصر خلاقیت و نوآوری، محصولاتی مبتنی بر خواست، نیاز و دغدغه ی بازار، مصرف کننده و مشتریان تولیدگردد. پژوهش حاضر تحقیقی کیفی است. نوع تحقیق توسعه ای(ترکیب تحقیق بنیادین و کاربردی) است. و روش تحقیق نیز توصیفی – تحلیلی است. گردآوری اطلاعات نیز به صورت میدانی و کتابخانه ای است.
