گیاه لگجی با نام علمی ) Capparis spinosa L. ( می باشد که تقریبأ در بسیاری از مناطق کشور بصورت خودرو یافت می شود. این گیاه با نام های کور، کپر و لگجی در ایران شناخته می شود. لگجی در سرتا سر جهان به عنوان گیاه دارویی، غذایی و احیا کننده محیط زیست به رسمیت شناخته شده است. در پژوهش حاضر جمعیت های گیاه لکجی در هشت شهر استان خوزستان مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله نخست صفات مورفولوژیکی مناطق مختلف اندازه گیری و سپس خواص بیوشیمیایی میوه خشک شده مورد آزمایش قرار گرفت. منطقه رامشیر از نظر صفات مورفولوژیکی بالاترین رتبه را دارد با بیشترین تعداد میوه ولی از نظر صفات بیوشیمیایی پایین ترین مقادیر را دارا است. منطقه اهواز از نظر صفات مورفولوژیکی کمترین میزان را دارد همچنین کمترین تعداد میوه و بالاترین میزان آنتی اکسیدان. بیشترین فلاونوئید مربوط به منطقه هفتکل با 35 / 105 میلی گرم بر گرم وزن خشک، بیشترین فنل کل مربوط به منطقه رامهرمز با 63 / 77 میلی گرم بر گرم وزن خشک، بیشترین آنتی اکسیدان مربوط به منطقه اهواز با 29 / 364 میلی گرم بر گرم وزن خشک. براساس نتایج بدست آمده بیشترین میزان صفات بیوشیمیایی در منطقه شوش و شهر چمران قرار دارد. جهت مصارف دارویی می توان از میوه های منطقه شوش و شهر چمران استفاده نمود. بیشترین میوه در منطقه شهر چمران حاصل می شود. برای فعالیت های اقتصادی و استفاده از میوه از ژنوتیپ های منطقه چمران می توان استفاده نمود.
