مقدمه: سدیم آرسنیت یک آلاینده زیست محیطی است که با تولید رادیکال های آزاد می تواند بر روی سیستم تولیدمثلی اثرات سوء داشته باشد. هدف بررسی اثر کورکومین، به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی، بر بافت بیضه و جمعیت سلول های زایای اسپرم در موش های تیمار شده با سدیم آرسنیت بود. روش: در این مطالعه تجربی، موش های نر بالغNMRI به صورت تصادفی به 5 گروه (n=6) تقسیم شدند: کنترل، سدیم ارسنیت ( 5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز)، سدیم آرسنیت+کورکومین، کورکومین( 15 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) و DMSO به عنوان حلال کورکومین. تیمار به صورت تزریق داخل صفاقی و به مدت 5 هفته صورت گرفت. پس از اتمام دوره تیمار، بیضه راست خارج، فیکس، برش گیری و با روش هایدن هان آزان رنگ آمیزی شد. وزن و حجم بیضه، حجم لوله های منی ساز و قطر آن، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، ضخامت غشاءپایه لوله های منی ساز و تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سرتولی با روش استریولوژی تخمین زده شد. داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه به دنبال آزمون Tuckey تجزیه و تحلیل شد و تفاوت میانگین ها در سطح 05/0 P< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: کاهش معنی داری در میانگین حجم (05/0P<) و قطر (001/0p<) لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی (01/0p<) و ضخامت غشاء پایه (001/0p<) لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت و اسپرماتید (001/0P<) و افزایش معنی داری در میانگین حجم بافت بینابینی (05/0P<) در گروه سدیم آرسنیت در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. افزایش و کاهش پارامترهای فوق در گروه سدیم آرسنیت + کورکومین در حد گروه کنترل جبران شد. نتیجه گیری: کورکومین می تواند اثرات سوء ناشی از سدیم آرسنیت را بر بافت بیضه و جمعیت سلول های زایای اسپرم در موش بالغ جبران نماید. لذا مصرف کورکومین، به عنوان یک مکمل، در مسمومیت ناشی از سدیم آرسنیت پیشنهاد می گردد.
