پل های کابلی خود ایستا یکی از مهم ترین سازه ها در خطوط حمل و نقل هستند که ساختگاه برخی از آن ها دارای خطر لرزه خیزی بسیار بالایی است. با توجه به هزینه ساخت بالای این پل ها و نقش حساس آن ها در ایجاد مسیرهای دسترسی، انتظار بر این است که این پل ها پس از وقوع زلزله با حفظ قابلیت سرویس رسانی خود، باعث واکنش به هنگام نیروهای امدادی و کاهش صدمات شوند. در این پل ها، کابل ها اعضای بسیار مهمی هستند که احتمال بروز آسیب و گسیختگی ناشی از عواملی چون خوردگی، خستگی، برخورد وسایل نقلیه و غیره در آن ها وجود دارد. گسیختگی در کابل و ایجاد بارهای تکانشی می تواند باعث کاهش ظرفیت و در برخی موارد فروریزش کامل سازه شود. در پژوهش حاضر با مدل سازی پل یادبود بیل امرسون در نرم افزار اپنسیس و متلب، فرض شده است که پل در حالت سرویس دارای عملکردی طبیعی است، اما به دلایلی نظیر خوردگی و نقص، کابل های بحرانی سازه دچار آسیب شده اند و ممکن است در طی زلزله عملکرد مطلوبی از خود نشان ندهند. با این پیش فرض، سازه تحت اثر رکورد زلزله نورثریج با شدت های مختلف، تا لحظه خرابی بررسی شده است. نتایج تحلیل تاریخچه زمانی بیانگر آن است که این پل ها به گونه ای طراحی شده اند که احتمال گسیختگی یک کابل تأثیر چندانی بر کاهش ظرفیت لرزه ای آن ها ندارد. همچنین؛ نتایج نشان داد که گسیختگی یک کابل باعث افزایش چشمگیر نیرو در کابل مجاور کابل گسیخته شده، و افزایش قابل توجه جابه جایی قائم عرشه می شود در حالی که تأثیر معناداری بر پاسخ لنگر و انحنای پایه ها و برش پایه ندارد.
