ازدواج های نسبی یکی از عوامل مهم بروز اختلالات ژنتیکی و معلولیت های جسمی و ذهنی بوده و عملکرد فرد را مورد تأثیر قرار می دهد. با توجه به این که در کشور ما ازدواج نسبی نسبتاً مرسوم است، هدف این پژوهش مقایسه ویژگی های آنتروپومتریک و آمادگی حرکتی نوجوانان پسر با والدین سببی و نسبی بود. در این مطالعه پس رویدادی تعداد 80 نفر از نوجوانان پسر شهر اراک در گروه های سنی 14،15،16،17 سال در دو گروه 20 نفر سببی و دو گروه 20 نفر نسبی به عنوان نمونه، به صورت خوشه ای چندمرحله ای هدفمند از مدارس شهر اراک انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، ابزارهای اندازه گیری آنتروپومتریک و آزمون های آمادگی حرکتی است. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آزمون کلموگرف- اسمیرنوف و آزمون تی مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام گردید. نتایج پژوهش نشان داد ازدواج نسبی والدین بر ویژگی های آنتروپومتریک و مهارت های آمادگی حرکتی نوجوانان تأثیر منفی دارد. با توجه به یافته های پژوهش ازدواج نسبی والدین بر ویژگی های آنتروپومتریک و آمادگی حرکتی افراد (نوجوانان پسر) تأثیر منفی داشته است. این پژوهش پیام روشنی در رابطه با ازدواج های نسبی دارد، آن ضعف جسمانی و آمادگی کم فرزندان چنین خانواده هایی است.
