حسن خلجی (بازنشسته)

در سال های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاق همند شده اند. هدف این پژوهش مقایسه اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمره پی شآزمون تعادل پویا به چهار گروه تقسیم شدند. برای اندازه گیری تعادل پویای افراد، از آزمون تعادل بس و ستاره استفاده شد. گروه های تمرینی همگن شامل تصویرسازی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی (تمرین تعادلی و تمرین تصویرسازی پتلپ) و گروه کنترل بودند. گروه ها به جز گروه کنترل تمرینات را به مدت شش هفته و هفته ای سه جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسه تمرینی 45 دقیقه بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با انداز هگیری مکرر برای تجزی هوتحلیل استفاده شد. نتایج نشان داد گروه های تمرین ترکیبی و تمرین تعادلی بهبود (P≤0/0 داده ها (در سطح معناداری 1 گروه تصویرسازی .(P=0/000 ،P=0/000 ،P=0/001 ، P=0/ معن اداری در تعادل پویای بس و ستاره نشان دادند ( 000 ،P=0/36 ،P=0/53 ، P=0/ پتلپ و گروه کنترل در تعادل پویای بس و ستاره بهبود معنا داری نشان ندادند ( 24 همچنین گروه ترکیبی بیشتر از گروه تمرین تعادلی بهبود در تعادل پویای بس و ستاره را نشان دادند .(P=0/28 به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تصویرسازی پتلپ ب ههمراه تمرین جسمانی، .(P=0/004 ,P=0/002) تعادل پویا را در میان سالمندان مرد بهبود بخشید، ولی تصویرسازی پتلپ ب هتنهایی در بهبود تعادل پویای سالمندان مرد مؤثر واقع نشد.