ارزشیابی ترجمه در محیط های آموزشی همواره از دغدغه های اصلی معلمان ترجمه به دلیل ظرافت سنجش توانش ترجمه بوده و به همین دلیل و به سبب پیدایش الگوهای نوین آموزش ترجمه، نیازمند رویکردهای جدید و متناسب است. شیوه های ارزیابی ترجمه صرف نظر از تاثیر بر رابطه ترجمه آموز با مدرس، بر نگاه ترجمه آموز به خود، ترجمه، و فرایند یادگیری و نیز نگاه مدرس به ادامه شیوه یا اتخاذ شیوه های دیگر آموزش و فعالیت ترجمه ای موثرند. از این رو، اهمیت دقت و کیفیت ارزشیابی به این نحو از نقطه نظر روانی و اجتماعی به واسطه بازخوردهایی که ترجمه آموز در محیط های آموزشی و موقعیت های ارتباطی دیگر دریافت می کند، نیاز به تامل و تحقیق بیشتر در این زمینه را آشکار می سازد. رویکرد سازنده گرای اجتماعی دان کرالی(Don Kiraly) از رویکردهای کاراست که نقش بازخورد در ایجاد انگیزه و تصویرسازی مثبت را درعین توجه به نیازهای واقعی ترجمه آموز در جهت بهبود مهارت های حرفه ای خود مورد تاکید قرار می دهد. این پژوهش در پی تبیین نقش این رویکرد در تحول در ارزشیابی و نقد سنتی ترجمه است.
