حمیدرضا سنایی پور

پلی ایمیدها دسته ای از پلیمرهای شیشه ای هستند که به دلیل خواص منحصربفرد خود نظیر مقاومت حرارتی، شیمیایی و مکانیکی بالا، مقاومت در برابر اکسیداسیون حرارتی و خواص الکتریکی ویژه، مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته اند. این پلیمرها کاربردهای وسیعی در صنایع هوا-فضا، صنایع الکتریکی و جداسازی گاز دارند، اما مشکل بزرگی که فرآیند پذیری این پلیمرها را دشوار نموده است، انحلال پذیری کم و نقطه ذوب بسیار بالای آن هاست، بنابراین به-منظور بهره گیری از خواص فوق العاده ی این پلیمرها، روش هایی برای بهبود انحلال پذیری آن ها اندیشیده شده است که بیشتر بر طراحی و ساخت مونومرهای جدید متمرکزاند، از جمله: افزایش گروه های اتصال دهنده ی انعطاف پذیر و گروه های حجیم به ساختار، استفاده از ساختارهای غیرهم صفحه و یا گروه های آلیفاتیک حلقوی غیرقطبی. این عوامل با کاهش برهم کنش های بین-زنجیره ای، واکنش های انتقال بار و تراکم زنجیره ها، سبب افزایش حجم آزاد و بهبود چرخش های داخلی زنجیره ها شده و از این طریق انحلال پذیری پلیمر را بهبود بخشیده و دمای ذوب آن را کاهش می دهد. در این راستا، در این مطالعه دی آمین جدیدی (2-(3و6 بیس((4-آمینوفنوکسی)-2و7-دی کلرو-9-زانتان-9-ایل)بنزوئیک اسید)، بر پایه ی 2و7-دی کلروفلورسین طراحی کرده و عملکرد غشاهای پلی ایمیدی حاصل از این دی آمین و دی انیدرید 6FDA (4و4-هگزافلوئورو ایزوپروپیلیدن دی فتالیک انیدرید) را در جداسازی CO2/N2 در دمای ºC 25 و فشار 2 بار مورد بررسی قرار دادیم. تراوایی CO2 و گزینش پذیری CO2/N2 به ترتیب31/17 و 65/16 بودند. ساختار دی نیترو ، دی آمین و پلیمر سنتز شده به وسیله ی آنالیزهای طیف سنجی مادون قرمز(FT-IR) و طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته(H1NMR) بررسی و تأیید شدند.