انجام فعالیتهای پرریسک و یا تکراری توسط یک اپراتور در هر سیستمی منجر به خطرات ارگونومیکی میشود، به منظور کاهش این خطرات لازم است نیروی کار حتیالامکان به میزان یکسانی در معرض چنین فعالیتهایی قرار بگیرد. بررسی این امر و نحوه تخصیص نیروی کار به کارهای مختلف در افق زمانی برنامهریزی شده تحت عنوان گردش شغلی شناخته میشود. در این مقاله زمانبندی شیفتکاری و گردش شغلی کارکنان در جهت کاهش هزینهها و با در نظر گرفتن عواملی همچون سطح مهارت و مرخصی کارکنان و ساعت بیکاری دستگاهها به دلیل انجام اقدامات مربوط به نگهداری و تعمیرات مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش ارائه یک رویکرد بهینه برای مسئله زمانبندی شیفتکاری و گردش شغلی است که در آن مدل اصلی از نوع عددصحیح غیرخطی بوده و برای حل مدل ریاضی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. جهت بررسی عملکرد مدل ارائه شده عملکرد الگوریتم ژنتیک با عملکرد نرمافزار GAMS مقایسه شده است. نتایج نشان داد که عملکرد الگوریتم ژنتیک بهتر بوده و زمان محاسباتی کمتری را به خود اختصاص داده است و بهینهترین جواب را معرفی میکند.
