اغلب شهرها دارای فضایی مانند دانشگاهها هستند که در برنامه ریزی و طراحی شهری به عنوان فضای چند عملکردی جاذب جمعیت مورد بهره برداری قرار میگیرند. دانشگاهها نقش ارزندهای در ارتقاء فرهنگ و آموزش در کشورمان دارند از مراکز مهم و شاخصهی هر شهری میباشند، زیرا بسیاری از دانشگاهها بر اساس اهداف و کاربریهایی که دارا میباشند، میتوانند به راحتی معرف حتی یک شهر، منطقه و استان باشند. اما متاسفانه اغلب این فضاهای ارزشمند امروزه چیزی جز یه فضای بازمانده نیستند و کیفیت زندگی و فعالیتها در این فضاها پائین است. عدم توجه به پتانسیلهای ارزشمند دانشگاهها و بسط نابسامانیهای ناشی از نبود طرحی از پیش اندیشیده شده، اتخاذ تدابیر ویژه و راهگشا به منظور احیای این فضاها و ایجاد فضای عمومی سرزنده و بسترساز شکلگیری تعاملات علمی، فرهنگی و اجتماعی را ضروری می نماید.
