این مقاله با رویکردی تحلیلی-تطبیقی و با بهرهگیری از پیکـرههـای مـوازی، بـه تجزیـه و تحلیل روشهـای ایجـاد رابطـه مـابین واحـدهای گفتمـان پرداختـهاسـت. در ایـن راسـتا، دادههای برگرفته از متون مبدأ و مقصد، با تمرکز بر مقایسه و تحلیل تطبیقی عناصر زبـانی در سطح واژه و جمله در این پیکرهها مورد بررسی قرار گرفتهاند. پیکـره پـژوهش، شـامل حدود 35000هزار واژه برگرفته از سه سخنرانی به زبان فارسی و ترجمه شفاهی همزمـان آنها به زبان انگلیسی بود. انتخاب پیکرههای موازی بـر اسـاس نمونـهبـرداری تـصادفی از میـان پیکـرههـای مـوازی موجـود در سـال 1399انجـام گرفـت. بـا اسـتناد بـه یافتـههـای پژوهشهای پیشین، پراکندگی فراوانی جملهها، واژهها، و گفتمـاننماهـا بـه عنـوان معیـار مقایسه و بررسی روش ایجاد رابطه بین واحدهای گفتمان در این دو پیکره در نظـر گرفتـه شد تا میزان انطباق آنها با اصول همکاری گرایس تحلیل گردد. تحلیـل دادههـا نمایـانگر افزایش چهارپنجم روشهای طراحی رابطه بین واحدهای گفتمان ) 80درصـد( و کـاهش بخش محدود ) 20درصد( این روابط در پیکرههای سهگانه متن مقصد بود. به این معنا که مترجم از دو اصل کمیت و شیوه بیان از اصول همکاری گرایس در ایجاد روابط گفتمانی بهره گرفتهاست. این یافته نشان میدهـد کـه متـرجم شـفاهی همزمـان ایرانـی بـرای ارایـه گفتمانی سلیس، روان، و قابل فهم برای مخاطب خویش، در 80درصد مـوارد بـه راهبـرد تصریح روابط بین واحـدهای گفتمـان متوسـل شـدهاسـت و در 20درصـد مـوارد هـم از راهبـرد تلـویح اسـتفاده نمـودهاسـت. بـه سـبب بهـرهگیـری از دو نظریـه منظورشناسـی و ترجمهشناسی، استنباط علمی، آموزشی، و پژوهشی نگارنده این است که چنین یافتههـایی دارای اعتبـار علمـی بیـشتری در شـناخت نظـام گفتمـان و روشهـای ایجـاد روابـط بـین واحدهای گفتمان هستند و کاربرد مهم علمی، آموزشی، و پژوهشی این مطالعـه برداشـتن گامی اولیه در کشف و معرفی اصول همکاری مترجم در فرایند ترجمـه شـفاهی همزمـان برای طراحی گفتمانی مناسب برای مخاطـب از طریـق تجزیـه و تحلیـل ابعـاد روابـط بـین واحدهای گفتمان است. کاربردهای دیگر این پژوهش شـامل زمینـهسـازی بـرای ارایـه و ابداع چشماندازها، راهبردها، و نظریههای گونـاگون در تحلیـل و شـناخت جـامعتـر نظـام منظورشناختی تعاملات انسانی در دیگر حـوزههـای علمـی، آموزشـی، و پژوهـشی مـورد بررسی است
