علیرضا بهرامی

یکی از قابلیت های روانی-حرکتی تشخیص یا تمایز حس حرکت در ورزشکاران می باشد که اهمیت زیادی با اجرای دقیق مهارت داشته و می تواند تعین کننده برنده یا بازنده یک مسابقه باشد. تصویرسازی ذهنی مهارتی روان‌شناختی است که ورزشکار از طریق آن می‌تواند عوامل شناختی یک مهارت را بهبود و در ذهن خود آن را مرور و تقویت کند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط قابلیت تصویرسازی ذهنی با حس حرکت در تیم ملی جوانان دختر بود. راهبرد این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، 25 نفر از تیم ملی جوانان دختر هندبال شرکت کننده در چهارمین اردو به منظور آمادگی برای مسابقات آسیایی ۲۰۲۵ که از ۱۰ تا ۱۶ مرداد در مجموعه ورزشی شهدای ۵ مرداد شهر اراک برگزار شد بودند. روش نمونه‌گیری تمام شمار و در دسترس بود. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه ویژگی‌های فردی، پرسش‌نامه وضوح تصویرسازی حرکت(قابلیت تصویر سازی ذهنی)، مقیاس دست برتر چاتمن، آزمون تنظیم زاویه دست برتر بهرامی و همکاران (1389) و آزمون آبلاکووا با کمک دستگاه دینامومتر ایزومتریک استاندارد استفاده شد.روش آماری داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0P≤ با نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد، در هندبالیست های جوان دختر ارتباط منفی و معنی-داری بین قابلیت تصویرسازی ذهنی و خطای کنترل نیروی دست برتر و تنظیم زاویه دست برتر(حس حرکت) وجود دارد، به عبارت دیگر هر چه میزان قابلیت تصویرسازی ذهنی هندبالیست ها بیشتر بود میزان خطای حس حرکت آنها بر اساس آزمون های کنترل نیرو و تنظیم زوایه دست کمتر بود. بنابراین بر اساس نتایج این مطالعه که به ارتباط قابلیت تصویرسازی ذهنی با حس حرکت اشاره دارد، پیشنهاد می گردد قابلیت تصویر سازی ذهنی در ورزشکاران تعین و از تصویر سازی ذهنی بمنظور کاهش خطا در هندبالیست های دختر استفاده گردد.