آشفتگی شناختی یک وضعیت بحرانی است که میتواند پس از آسیبهای ورزشی ظاهر شود و بر توانایی ورزشکار تأثیر بگذارد بنابراین هدف پژوهش حاضر اثربخشی واقعیتدرمانی گروهی برآشفتگی شناختی ورزشکاران آسیبدیده بود. جامعه آماری این پژوهش 100 نفر از ورزشکاران آسیبدیده استان خوزستان بودند که نمرههای آنها در آزمون آشفتگی شناختی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود. از این جامعه 36 نفر به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل گمارده شدند. ابزار مورداستفاده، مقیاس آشفتگی شناختی ماسون ( 2001 ) بود. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود که پس از انتخاب تصادفی، گروه آزمایش یک روز بعد از پیشآزمون مداخله را به مدت 10 جلسه 75 دقیقهای و یکبار در هفته دریافت کرد. یک روز بعد از مستقل t مداخله پسآزمون و دو هفته بعد، پیگیری اجرا شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و استفاده شد. نتایج تفاوت معنیداری در میانگین نمرات گروه تجربی و کنترل نشان داد و موجب کاهش آشفتگی شناختی گروه آزمایش است و این نتیجه در پیگیری نیز مشاهده شد. بنابراین به نظر میرسد واقعیتدرمانی گروهی روشی مؤثر برای کنترل و بهبود آشفتگی شناختی در ورزشکاران آسیبدیده است و میتوان از این روش بهعنوان راهی برای کنترل و بهبود آشفتگی شناختی در ورزشکاران استفاده کرد.
