آمادگی سازی روانی تمرین‌های سازمان‌یافته و مداوم مهارت‌های روانی هستند که با اهداف مختلف شامل افزایش لذت، بهبود عملکرد یا دستیابی به اهداف ورزشی بالاتر، بهبود وضعیت سلامتی و توانبخشی، پایبندی به ورزش و درنهایت خودتنظیمی استفاده می‌شوند. آمادگی روانی به این موضوع اشاره دارد که چگونه ورزشکار در چارچوب ذهنی مناسب برای عملکرد بهینه قرار می گیرد و هدف اصلی آماده سازی روانی توسعه و بهبود مهارت ها و شایستگی های روانی (شناختی، انگیزشی، عاطفی و اجتماعی) ورزشکاران است و تثبیت رفتار عاطفی در طول رقابت (خودکنترلی عاطفی)؛ تسریع و بهینه سازی روند توانبخشی و بهبودی؛ بهبود فرآیندهای ارتباطی (رهبری و ارتباطات)؛ و انسجام و تیم سازی را توسعه می‌دهد. آماده‌سازی روانی در ورزشکاران نخبه را می توان از طریق اشکال مختلف تکنیک های روانشناختی مانند تصویرسازی، کنترل توجه، کنترل استرس و خودانگیختگی به کار برد. تصویرسازی، تجسم منظم و تکراری مهارت‌های حرکتی، تکنیک‌ها، استراتژی‌ها یا موقعیت‌های پیچیده است. هدف از آموزش کنترل توجه توسعه و اعمال سبک های مختلف کنترل توجه بسته به موقعیت است. تمرکز، توانایی تمرکز بر محرک های مربوطه و حفظ سطوح بالای تمرکز در یک دوره زمانی معین است. هدف از آموزش کنترل استرس ایجاد و حفظ سطح فعال سازی بهینه قبل و حین مسابقه است. هدف از آموزش خودانگیختگی یادگیری و به کارگیری تکنیک های انگیزشی به منظور تنظیم سطح انگیزه، غلبه بر موانع و تداوم در موقعیت های بحرانی است. بنابراین ورزشکاران به ویژه، ورزشکاران جوان که نیاز به آمادگی ذهنی و حمایت عاطفی شدیدتری دارند، باید قبل از مسابقه علاوه بر تمرینات بدنی، از نظر روحی نیز آماده شوند تا عملکرد آن ها بهبود یابد و ذهنشان در حالت بهینه قرار گرفته به نحوی که استعدادهای فیزیکی خود را در بهترین حالت به نمایش بگذارند.
