هدف و زمینه ی تحقیق: اختلال توجه/ بیش فعالی، یک اختلال رفتاری در کودکان است که 3 تا 7 درصد جمعیت کودکان را درگیر میکند. هدف تحقیق، بررسی اثر برنامهی تمرینی جابهجایی و دستکاری محور بر کودکان با اختلال توجه/ بیش فعالی 7 تا 9 ساله شهر اراک است. مواد و روشها: این مطالعهی نیمه تجربی از نوع کاربردی است که با طرح پیش آزمون _ پسآزمون اجرا میشود. تعداد 30 کودک مبتلا به اختلال توجه/ بیشفعالی (سن 5/0±03/8 سال) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه برنامهی تمرینی جابهجاییمحور (10 نفر)، برنامهی تمرینی دستکاریمحور (10 نفر) و گروه گواه (10 نفر) تقسیم میشوند. گروههای تمرینی به مدت 8 هفته به تمرین میپردازند و برنامهی تمرینی شامل 2 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه بازی است. نشانههای اختلال توجه/ بیش فعالی از طریق پرسشنامهی علائم مرضی کودکانCSI4) )، توسط والدین آنها، قبل و بعد از 8 هفته برنامهی تمرینی ارزیابی میشود. به منظور تحلیل دادهها از آزمونهای تی وابسته، تحلیل واریانس و آزمون دانکن با استفاده از نرم افزار (SPSS) نسخه5/16 در سطح معناداری (0/05≥p) استفاده می شود. یافتههای تحقیق: نتایج پژوهش نشان میدهد که پس از 8 هفته مداخلهی فعالیت بدنی بین برنامهی تمرینی جابهجایی و دستکاریمحور بر بهبود علائم این اختلال، تفاوت معناداری وجود ندارد. (05/0 > P) مقایسهی میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی نشان میدهد که برنامههای تمرینی موجب کاهش شدت علائم اختلال توجه/ بیش فعالی در کودکان میشود. (05/0 < P) در حالی که بین میانگین نمره های پیشآزمون و پس آزمون گروه گواه، اختلاف معناداری وجود ندارد. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای تحقیق میتوان دریافت که برنامههای تمرینی جابهجایی و دستکاری محور منجر به کاهش علائم اختلال توجه/ بیش فعالی میشود.